Het Merkske, woensdag 13 november 2013
.

.

Het was een stralend zonnige woensdag en ik besloot van Belgie binnendoor terug te rijden naar Nederland, en alhoewel het hier boven de Hoogstratensebaan heet, ( de weg van Hoogstraten (BE) naar Baarle-Nassau (L) of Baarle -Hertog (BE), parkeerde ik hier op Nederlands grondgebied, ook nog maar net, en liep de zandweg hierboven op.  In de weilanden was het nog een flink natte boel.

.

.

er waren zoals je ziet diepe tractorsporen in het pad, waardoor het hier en daar ook even laveren was.

.

.

Maar voor het overige genoot ik van de warme zon op mijn rug (ik liep noordwaarts), ik kan niet wachten tot er weer zo'n zonnige dag komt...

.

ik ben er vrij zeker van dat ik in gesprek gegaan ben met deze Eik, waarover het ging weet ik al niet meer, vast over of hij weer eens wilde helpen met mijn werk af te krijgen, soms voel ik me de gevangene van mijn eigen werk, maar ja, het kan nooit zo erg zijn als de gevangene zijn als loonslaaf voor een baas met vaste tijden.

In ieder geval weet ik nog wel dat Eik een forse energie had. Hieronder het uitzicht van toen ik tegen de stam aanstond:

.

Zeg nou zelf, als je zo'n weggetje als hierboven ziet, denk je toch aan een bosweggetje? Maar het eindigde gewoon in het niks: foto rechts, dus moest ik weer terug.

.

.

De hoek om naar links, en het bos links is dan het bos op het Zuiden vandaar dat de zon hier maar met moeite komt

.


.

Dan, vlak na deze kruising zie ik een bankje waar ik een paar goddelijke minuten in het zonnetje heb doorgebracht.

,

.

uiteraard lopen we dan weer terug, eerst nog dezelfde weg.

.

.

maar dan besluit ik linksaf te gaan, want ik had geen zin meer in die diepe karresporen verderop. Nou, die had ik veel beter kunnen hebben dan wat hier volgde...

.

.

aanvankelijk zag het er allemaal nog vriendelijk genoeg uit

.

.

ook met deze Eik ben ik nog even aan de klets gegaan, maar ik had eigenlijk geen vragen meer.

.

.

en dan begint het gedonder...

.

.

het was hier gewoon 1 groot moeras.

.

.

geloof maar niet dat ik mijn voeten (schoenen en sokken) droog heb kunnen houden.

.

.

ook de hele omgeving stond blank. De hoek om en het wordt iets beter.

.

.

links nog een mooi uitzicht, maar aan het eind van het weggetje... foei, het lijkt Cyprus wel.

.

.

en dan blijk ik nog een stukje over de weg te moeten om de auto weer te vinden.

.

alwaar ik met veel plezier mijn kletsnatte sokken uitdoe en eveneens kletsnatte schoenen en droge schoenen aandoe die voor het grijpen lagen in de auto, gelukkig.

HET NIEUWE SUKKELEN.
Normaliter zou er geen haar op mijn hoofd aan denken om overdag van het ene land naar het andere te rijden, want al die vrachtwagens op de weg.... maar vandaag heb ik maar 1 vrachtwagen gezien, namelijk die gele van DHL (vanaf Breda tot vlak voor Arnhem). Normaliter zie ik ook nooit de rechterbaan van de snelweg, maar vandaag heb ik de linkerbaan niet aangeraakt. Want, zoals ik in Duitsland (terugsukkelend van Limburg naar de Achterhoek) had ontdekt, scheelt het niet zo'n klein beetje met de veel te dure benzine...  En niet alleen dat, door gewoon 90-100 km achter zo'n vrachtwagen aan te sukkelen, heb je nog eens tijd om foto's te maken door je voorruit... En niet alleen dat, thuiskomend, met dit keer zelfs nog 70% benzine op de meter (normaal blijft er na zo'n ritje maar 20% over...) ben je zo relaxed, omdat je je nergens over geergerd hebt onderweg, wel, ik ben helemaal enthousiast!

Het kostte me wel 25 minuten extra deze keer. Bij Arnhem  (uit het linkerraam) waren ze weer chemicalien aan het sproeien en na Arnhem stond de IJssel ook aardig hoog.

 

.



















.
  
Make a Free Website with Yola.