HOOGCRUTS op woensdag 29 mei 2013
Op het programma stond een wandeling in de buurt alvorens we zouden gaan lunchen. Terwijl Annemie de voorbereiding voor de lunch op zich neemt, zijn wij gezegend met het feit dat het wel mooi even droog was, wat later op die dag ernstig zou veranderen.
Bij Fletcher had ik een lokaal kaartje gekocht en ontdekte daarop een locale route die we dan ook gaan doen.
je ziet het, de wolken stapelen zich flink op
het stikt hier van de kruizen maar alles beter dan dat het stikt van de moskeeen toch? Bovendien ben ik er zelf dol op.
we wandelen langs een fruitbomenaanplant, de Betuwe in zuidlimburg zeg maar
een boom met een sterke energie
als we het paadje rechts verder in gaan begint het even te druppen maar door het gebladerte bleven wij mooi droog
we gaan rechtsaf en op het volgende kruispunt alweer een heilig bouwwerkje, madonna is er van in trance zoals je ziet
|
deze foto links komt weer van miss plutonia te rotterdam die zich erg vermaakt over ons zelf geplukte groenvoer bij de lunch:-)
|
s avonds gingen we ergens anders eten, en wel bij.... Tinus te Noorbeek!
|
dat was een limburgse klucht op zich, de serveerster namelijk, wel, daarvan kreeg miss plutonia het op haar heupen, maar dat komt natuurlijk omdat de serveerster, een Stier trouwens, dd 19 mei ergens in de zestiger jaren, met waarschijnlijk een allervriendelijkste vissen ascendant, nog plutonischer was dan miss plutonia zelf, vermoedelijk heeft ze Pluto op haar descendant. Ik moest erg mijn best doen om mijn zin te krijgen maar toen ik de strijd dan ook eenmaal gewonnen had, en zij mij erg streng vond ha ha, was ze als was en deed alles voor ons. Het eten was zo lekker dat we er 2 dagen achter elkaar heen gingen. Ik kan het restaurant van harte aanbevelen, speciaal het konijn wat ze serveren, yamyam lekker. Maar hun beroemde stoofpotjes schijnen ook erg lekker te zijn. En de serveerster, wel dat is vermaak op zich! Haar manier van je in de watten te leggen is zo iets als dat zij alles bepaalt, en iedereen rond commandeert, maar ze deed het hilarisch goed, en kregen we echt goddelijk voer.
|
des avonds hadden we een consult met iemand van buiten. Brigitte voerde het consult nadat we het met zijn allen voorbereid hadden. Overigens heeft Ekster het consult schriftelijk uitgewerkt, en de consultant al toegestuurd, mocht iemand nog behoefte hebben aan de tekst, dan moet je dus bij haar zijn.
|
omdat de zaken nogal emo cq gevoelig lagen en er diepe kwesties aanwezig waren, in het leven van onze consultant, deed ik nog een suggestie om de katie byron vragen eventueel los te laten op ons subject die avond. Vraagt Miss Plutonia wat dat was, dus op deze foto links stel ik haar die vragen, overigens helemaal verkeerd, want ik was de vier exacte vragen kwijt die hier links op een laptop die wel wifi had itt mijn netbookje, nog even gegoogled worden. Miss Plutonia kreeg het nog erger op haar heupen van die vragen dan van de serveerster hierboven.... en net terwijl ik deze foto van haar binnenkrijg, getiteld Na KatieByron, krijg ik met dezelfde post de volgende email binnen van A te R
Nog wat. Ik lees een
artikel over The Work. Doe jij dat nog? Dit artikel beschrijft precies wat mijn
bezwaar is bij The work.
Kijk. Je wordt
mishandeld. Welke gedachten heb je erbij? Nou, dat die vent niet van je houdt.
Maar klopt dat wel? Weet je zeker dat het waar is? Nee, je weet niet zeker of
die vent echt niet van je houdt. Enz.enz. Maar die mishandeling blijft!
Deze schrijfster heeft
The Work gevolgd, lezingen van Byron gevolgd, en was helemaal idolaat van The
Work. Het werkt!! En hoe... al haar problemen gingen in rook op, ze paste The
Work toe. Haar vent ging vreemd; hup the Work en hij kon vreemd blijven gaan.
Bij een volgende lezing van Byron vroeg een man in het publiek wat te doen
omdat zijn vrouw bezeten was, hij wilde haar helpen maar hoe? Byron ging met
haar vragen aan de gang want het probleem zat bij die man, maar schrijfster had
sterk het gevoel dat die man de waarheid sprak: zijn vrouw was echt bezeten en
moest geholpen. En ineens drong het tot haar door: al die tijd dat ze The Work
deed, drukte ze haar intuïtie weg. Die al veel langer aangaf, dat ze bij haar
vreemdgaande vent weg moest. Haar vriendschap moest beëindigen met haar
vriendin die misbruik van haar maakte. Enz.enz. Al die tijd 'zorgde' The Work
ervoor, dat ze niet naar haar intuïtie luisterde en haar grenzen niet aan gaf,
want alle problemen kun je oplossen met The Work, dacht ze....
The Work zit mij te
veel in je kop, niet in je hart. En is niet altijd toepasbaar. En dat was
precies ook de conclusie van schrijfster.
|
Dan nu mijn visie. Bij de vierde vraag word je gevraagd hoe je je voelt zonder het probleem. Meestal is dat een heel opgelucht gevoel. Katie Byron zegt dat dat je ware aard is.
Wij spelen van alles uit hier op de aarde, maar leven toch in een begoocheling, in een illusionaire wereld, waarbij ik niet wil zeggen dat mishandeling illusie is. Op het fysieke plan is het dat natuurlijk niet. Duidelijk zat dat je daar zo ver weg mogelijk van moet komen en zo snel mogelijk. En doe er een verbrandingsritueel op bij een mooi kruis in limburg, weg met die ongein. Maar juist dat inzicht, dat onze ware aard niet lijdt, is wat mij zo getroffen heeft in Byron´s filosofie, ik voel persoonlijk helemaal niet dat het met hoofd of hart te maken heeft, het overstijgt die indeling. Ik heb de vragen 1 keer toegepast in een consult en dat leverde die consultant erg veel nieuwe inzichten op over haar situatie. Inmiddels zou ik de vragen zelf opnieuw weer moeten googelen om ze paraat te hebben want ik vergeet het elke keer ha ha, zelfs water blijkt beter in staat dingen te kunnen onthouden, als we die visie van de video hieronder zouden moeten delen
|
