sacred walks

.
ik parkeerde op de kruising Vierblokkenweg/Rijnweg en ging eerst het verkeerde weggetje in, te weten de Rijnweg (die ik al kende).
.

.
in de verte zag ik de molen waarop we ook uitzicht hadden toen we zeedennen aantroffen hier, dus ik dacht, oh, ben ik er zo dicht bij?
.

.
Nu had ik verder geen zeedennenappels nodig voorlopig, en trouwens, een privebos ook niet.
.

.
Jeetwee was al hele einden vortgerend, maar opeens staat'ie stokstijf stil en verzet geen stap meer.
.

.
Ik denk bij mezelf, spookt het hier of zo, dat 'ie niet verder loopt? Heeft'ie last van de zonsverduistering die net geweest was?

.
Maar dan kom ik er achter dat'ie last heeft van een verstopping en gewoon naar de plee moet zeg maar.  Een beetje beweging helpt dan wel, ik loop iets door en inspecteer het bos op de hoek en zie dat het inderdaad het zeedennenbos is, maar loop dan weer terug want meneer was geen stap verder gelopen.
.

.
Aangezien ik geen handleiding meegekregen had omtrent dit soort non-activiteit van jeetwee, ga ik in het zonnetje maar eens tegen een Eik aan staan en vraag de Eik om hulp. Ik masseer hem ook wat, maar het schiet allemaal niet op. Ik heb hier ongelogen wel een half uur doorgebracht.
.

.
de auto staat in de verte, zoals je kunt zien waren we nog niet echt opgeschoten met de wandeling.
.

.
Ook jeetwee begint zich te vervelen dus pakt hij er eens even een stok bij. Waardoor ik wel opgelucht raak want zo ernstig zal de zaak dan ook weer niet zijn. Even later is het leed geleden, er was eigenlijk niet eens veel aan de hand, en hij rent er dan heel opgewekt en vrolijk en blij vandoor. En ik maar zeggen, goed gedaan jochie! :-)
.

.
dan lopen we langs de groepsaccomodatie met pruimenboom (nu kaal), en de naastgelegen koeien op de Vierblokkenweg op weg naar het volgende weggetje rechts
.

.
de jonge koetjes hadden weer mega veel belangstelling voor dat rennende zwart-witte gevalletje
.

.
na het watertje gaan we dan rechtsaf
.

.
en dat weggetje viel niet tegen!
.

.
ook hier liep een gezellig watertje langs.
.

.
dan zie ik een bospaadje naar rechts waar we uiteraard in gaan.
.

.
het paadje werd op een gegeven moment echter onbegaanbaar en behoeft een droger seizoen om eens te vervolgen. Dus wij terug.
.

.
en vervolgen dit weggetje dan weer een poosje.
.

.
tot we bij dit watertje kwamen en weer omkeerden, om vervolgens een //binnendoorweggetje terug te nemen.
.

.
weer gaat jeetwee een grote stok te lijf na wat water te hebben opgeslurpt.
.

.
Uiteraard komen we op de terugweg weer langs de koeien met onverminderde belangstelling voor het zwart witte geval
.

terug naar de indexpagina - volgende wandeling