sacred walks

.
Op de heenweg vanaf Ulvenhout naar de Moonlodge had ik een natuurgebied gezien met een parking, op zich al een wonderbaarlijk iets in Belgie. Op woensdag gingen we op verkenning. Na eerst bij de LIDL 74 procent chocola te hebben gekocht, 7 repen van 100 gram elk, omdat we hadden gelezen dat het eten van min. 70% chocola, a 100 gram per dag, een week lang, niet alleen goed is voor het hart, maar ook om van af te vallen....
Ik kan je melden dat we het dieet niet hebben volgehouden, hoe vreemd het ook klinkt. Op dag 2 stond het me al tegen maar dapper zette ik door, dag 4 ging ook nog wel, dag 5 heb ik overgeslagen, en vandaag moet ik er ook nog aan beginnen:-)
Vrolijk (want dat doet chocola natuurlijk wel) reden we eerst verkeerd maar vonden de parking met bankje even later wel:
.

.
Het zag er hier prachtig uit, wijds, stil. Het hele natuurgebied blijkt iets van 2000 ha te zijn. Maar liefst.

.
Eseen treft er hartgespan aan, wat best zeldzaam schijnt te zijn vandaag de dag.
.

.
rechts ligt een prachtig watertje, wij geven onze ogen de kost door de kruiden af te speuren.
.

.
Deze brem probeerde ik ook nog even uit voor de energie ervan, die was echt weer onbehoorlijk hoog, fantastisch gewoon.
.

.
Ik heb hier niets van geplukt want volgens mij moet je kruiden vlak voor de bloei plukken. En wat zie ik daar opeens verschijnen? Een picknickbank!
.

.
en wel zo'n grote, waar 8-10 mensen omheen kunnen, dat ik al meteen weer denk dat dit wel een mooie route zou kunnen zijn voor een workshop. Moeten we nog wel een mooie route vinden, want vandaag liepen we gewoon heen en terug.
Terwijl we daar zitten komt een vreemde vogel naar ons toe die we al gezien hadden bij zijn auto midden op een pad, het was een vogelaar, in legerkledij, dat hoorde erbij zei hij. Hij had al door dat wij meer naar de grond keken dan naar de lucht en laat ons de graspieper in wilde vlucht zien. Ik stel vast dat het geen Belg is, en dan vertelt hij opeens, dat we dan ook in Nederland zijn! Huh? Ja zegt,ie, bij het wildrooster verderop ga je België in.
.

.
Van het vlasleeuwenbekje heb ik nog wel wat geplukt. En dan gaan we de grens over:-)
.

.
Een stiltegebied is weer iets typisch Nederlands, maar het woord dreef is Vlaams.
.

.
en du moment dat we in Vlaanderen lopen zijn de weggetjes weer kaarsrecht.
.

.
maar er staat hier wel een gaaf bankje.
De energie was in dit weggetje, geflankeerd door een dubbele rij Eiken, trouwens enorm, echt een heilig weggetje, hoe kaarsrecht dan ook:-)
.

.
de zon komt door, en ik noteer een zijweg vanwege andere parkeerplekken in de toekomst. Maar de Torendreef komt niet in aanmerking want het is een zandweg.
.

.
we lezen hier over een begrazingsproject maar besluiten gewoon rechtdoor te wandelen.
.

.
weliswaar aan de zijkant tussen de Eiken. Tot we bij een mooie schuur komen, ik vind hem zo mooi dat hij op de foto moet.
.

.
en dan blijkt dat we bij een ideale parking komen bij het natuurpunt gelegen aan de Kolonie, zoals dat hier heet, voor het vertrekpunt van een hemel en aarde wandeling, alleen hebben we dus nog geen mooie route. Merk op hoe de vallei van het Merkske inderdaad vallei heet waar het bord in NL "beekdal" vermeldde bovenaan.

.
we zijn inmiddels in het gehucht Wortel aangeland
.

We lopen de schooldreef in, een zandweg

.
Nummer 24 ziet er heel verlopen uit en Eseen loopt te dagdromen over hoe ze hier wil wonen en het dan op wil knappen. Op het hele internet is echter helaas niets te vinden over de schooldreef 24 in Wortel:-)
.

.
dus gaan we maar eens terug en nu loop ik aan de andere kant en ontwaar overal paddestoelen.
.

.
Wat een dom bord, vond ik... en dan gaan we Nederland weer even in.
.
.

.
Kijk maar.
.
En de boom hieronder krijgt ook natte voeten net als ik een paar wandelingen later.
.

.
op de terugweg blijken er flink wat ganzen te zijn neergestreken op het vennetje.
.

terug naar de indexpagina - volgende wandeling